Hier zit ik dan met de handen gebonden, na vorige keer de belofte te hebben gedaan het kort te houden. Poperinge komt op bezoek. In het klassement een handvol punten op achterstand. Dan ligt een Felco-overwinning voor de hand? Volleykenners weten dat volgens hun volleyhandboek elk match op voorhand niet de uitslag kent. In de volksmond: ‘elke wedstrijd moet eerst gespeeld worden’. En naar verluidt is Poperinge aan een opmars bezig. Ondanks de langzamerhand beslissende fase van de competitie waar beide ploegen in de laagste gevarenzone kunnen komen, kan en mag natuurlijk van handjeklap over een puntenverdeling geen sprake zijn. Zwart/groen tegen andere variant zwart / groen.

De reservematch was het aanschouwen waard, maar alleen wegens spanning, spektakel en onverwachte wendingen. Het niveau was er een van een trainingswedstrijdje in de opbouw van het seizoen. Holderdebolder. Na 5-5 kijkt Gavere al snel tegen een paar punten achterstand aan. Teveel ondermaatse recepties. Onzekere spelers als Peer Jan, wiens rug ook al niet meezit, wordt zo ook niet geholpen om zijn aanvallers te bedienen. Nooit een vloeiende 1 – 2 – 3 – scoren, altijd maar lange rally’s. En nooit staan de Gaverehandjes goed bij het blokken. Tot bij 16 – 21 Poperinge een opslag verspilt, en Gavere voor het eerst een 2-kilblok zet. Gavere kruipt beetje bij beetje naar de bezoekers. Thijs wint fraai een eenhandige drukblok. Je moet ook zeggen als het goed is. Want wat heeft die ook bijgedragen aan de ellende. Blijkbaar moet die eerst onder druk komen om stoom te kunnen afblazen. Bij 20 – 23 weet de ouderdomsdeken zeer grote opslagdruk te genereren, waaronder zelfs een ace. Met een van Stef afgekeken veeg met de vuurkracht van een Leopard op positie 2, maakt Jacob het er ultiem nog 25 – 23 van.

Tot 11 – 10 is de tweede set van hetzelfde laken een pak. Dan herpakt Elouan zich voor het eerst in de match. En hoe. Na een pipe-aanval en drie keer zware opslagdruk in een ruk naar 15 – 11. Voor Poperinge is er blijkbaar niks aan de hand, want handhaven hun klankrituelen. Verlies als normaal gezien? Vanaf dan houdt Gavere Poperinge van zich af: 25 – 18.

Bij de start geeft Popering wederom vol gas. In dezelfde opstelling plaatst Gavere zich van 4 – 7 naar 8 – 8 zich naast Poperinge. Beide teams wandelen met forse tred hand in hand naar het einde, elkaar geen enkel toestaan. Tot op de finish de reglementaire twee: 18 – 16.

Een in negatieve zin record aantal supporters zetten hun billen op de planken van de tribunes. Vier trouwe zijn er op de hand van de bezoekers. Ondanks dat je nooit mag afgaan op iemands uiterlijk is het onmiskenbaar familie. Bij Gavere is dat steevast ook het geval. De Stef-clan, van klein tot groot en van jong tot zeer oud, vertegenwoordigt dit keer de helft van de 12 toeschouwers, de tweeling niet meegerekend.

Coach Pieter zit op zijn handen, want kan niet de ploeg inzetten die er normaal voorhanden is. Onthand want twee, waaronder toppasseur Yentl, zitten figuurlijk met de duimen over elkaar, Stef is ook al fysiek gebonden. En de selectie was altijd al klein, sommige ook van gestalte. Pieter heeft er dus ook weinig achter de hand. Elouan, Ewout, Jacob, Arthur, Alexander, Tiebe en Sven mogen de hand aan de ploeg slaan.

Anders dan zijn gebruikelijk sterke opslag, faalt Tiebe direct na de toss. Een slecht gesternte, voor hangen in de touwen? Popering start frank en vrij. Vooral de passeur corrigeert goed de toch wat mindere recepties en bedient zijn aanvallers op maat. Hij zou dat de hele match zo puik blijven doen. De opslag is misschien wel het sterkste wapen van Gavere. Maar niet dit keer. Bij 6 – 8 is de helft (!) van Poperings oogst het gevolg van opslagfouten. Het zullen er deze set maar liefst 8 worden, 32 % van alle punten. (De goede rekenaar weet nu al wat er aan de hand zal zijn. Rommelig volleybal van gedreven spelers aan beide kanten brengt bij 12 – 12 de ploegen naast elkaar. Tot Ewout wederom, voor de twee keer deze set, voor hem zijn blijkbaar heilige sprongopslag maar weer eens buiten de lijnen jaagt. Daar heeft hij het handje van, zeg paar patent op. Een neuroloog moet die hersenkronkel toch kunnen vinden? Voor zijn geregelde snoeiharde aanvallen in een dubbelblok is enigszins begrip, omdat hij goed compenseert met die vanachter de 3-meterlijn. Speel hem daar maar aan. Gavere dreigt steeds de rol definitief te lossen. Het kan de opslagdruk van Poperinge moeilijk met recepties weerstaan. Recepties die ook niet het sterkste onderdeel aan de andere kant is. Aan beide kanten gaat veel mis. Dat maakt het scoreverloop volstrekt onvoorspelbaar, maar maakt het wel uitermate spannend. Bij 23 – 23 duwt Tiebe dan de tweede bal voor een subtiele leg bedoeld in het attente blok, en loopt een lange rally met een misverstandje af: 23 – 25.

Niet dat Gavere nu uit een heel ander en beter vaatje kan tappen, het zet Poperinge wel van meet af op achterstand. Vooral de recepties daar zijn een handicap. Een voorsprong legt druk bij de tegenstander en verlicht de eigen geest, brengt vertrouwen met zich. Volleybal speel je voor een flink deel met het hoofd. Bij 24 – 16 kunnen twee time-outs Poperinge niet voorkomen dat Gavere in dezelfde rotatie tot 24 – 20 terug kan komen. En ondanks de toch weer 4 foute opslagen, 20 % van de Poperingepunten, kan Gavere de hand leggen op 25 – 20.

De tegenstander direct bij de strot grijpen is de boodschap. Gavere heeft geen schijn van kans. In twee rukken, van 6 - 6 naar 7 – 9 en van 8- 12 naar 9 – 18, laat een Poperinge in volle vertrouwen van Gavere geen spaan heel. De thuisploeg verkrampt. Een passeur kan dan zijn team bij het handje nemen, een massage in handen hebben, maar ook die is in hetzelfde bedje ziek: te onhandige lage ballen buiten op de kleinere mannen als Elouane, veel te lage op de lange mannen, te dicht op het net ook, en voor Ewout te ver achter de 3-meterlijn. Dat het wel kan bleek lang in de vorige match en dit keer in de eerste set, waar ook de middenaanvallers puik bediend werden. 15 – 25.

Dan maar de hand in eigen boezem. Daar bleek geen tijd voor. Weer zingend Poperinge met twee halen snel thuis: van 2-2 naar 3 – 7, en van 9-12 naar 9-18. Als dan de middenman scorend en soloblokkend met zijn geluk geen blijf weet, kan Gavere alleen nog dag met het handje zwaaien. Gavere gooit de handdoek in de ring. 13 – 25.

Met de handen voor de ogen verlaat Gavere de hal. Onmachtig gebleken. Getuige het vertoon zal Poperinge ook wel niet haar beste spel hebben gespeeld, vermoed ik. Een volgend keer ‘hand in hand, kameraden?’